Prośba: o otwartość na Ducha i przyjęcie Jego działającej miłości wobec Ciebie.

Myśli pomocne w rozważaniu:

• Jezus mówi o tym, że On i Ojciec zamieszkują serce człowieka. Potrzeba tylko miłości, ale bardziej tego, by Bóg mógł miłować nas, w nas i przez nas. Pozwolić Mu kochać, użyczając swojego serca, umysłu, rąk, pragnień. Czy chcesz, by Bóg się Tobą posługiwał w miłości?
• Paraklet wszystkiego nas nauczy i przypomni, czego Jezus nauczał. Czy chodzi o zwykłą pamięć? Ona, owszem, potrzebuje być ciągle świeża, jest bardzo ważna w życiu duchowym – pamięć wielkich dzieł Boga, a więc Jego chwały i miłości. Ale być może to przypominanie polega bardziej na wdrukowaniu? Może chodzi o to, by Duch Święty odcisnął w naszych sercach (na stałe) to wszystko, czego Jezus nauczał, a jeszcze bardziej, czym żył. Tak, byśmy stali się podobni do Niego we wszystkim. Rozważaj te słowa i pozwól, by Cię dotykały.
• To wszystko prowadzi nas do pokoju serca. Nie jest on „świętym spokojem”. Jest pokojem pośród trosk, przeciwności i codziennych zaangażowań. Jest pokojem pośród nawet różnych prześladowań. Pokój serca bowiem wypływa z głębokiego odczucia, że nasze życie jest w ręku Boga, który jest większy od wszystkiego. W konsekwencji: cóż może nam grozić? Nawet gdyby nam odebrali życie doczesne. On jest większy. Zawsze. A On jest miłością. Nic nam nie grozi z Jego ręki. Absolutnie nic. Niech te słowa przemieniają Ciebie.

Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.