Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.

Prośba: o czystość intencji, by wszystkie moje decyzje, zamiary i czyny były w sposób czysty zwrócone ku większej chwale, czci i służbie Boskiemu Majestatowi

Obraz: Zobaczyć nauczającego Jezusa wraz z apostołami, którzy są już zmęczeni nauczaniem, ale gdy ludzie ich szukają, oni ich nie odrzucają lecz kontynuują swoją misję. Zobaczyć siebie jako jednego z apostołów.

Prośba: o to, bym od Jezusa uczył się dawać całego siebie innym i pozwolił sobie na pozytywne zmęczenie

1. Praca.

Naturalną rzeczą jest, że człowiek dużą część swojego życia poświęca na pracę. Jednak praca to nie tylko wytwórczość czy spełnianie nakazanych obowiązków. Pracą jest także nauka dla uczniów i studentów, a nawet… zmienianie siebie czy staranie się o relację z Bogiem poprzez modlitwę czy z drugim człowiekiem poprzez rozmowę etc. Każdy chrześcijanin dostaje od Pana Jezusa niejako extra zadanie: pracować dla Królestwa Bożego, co jest możliwe tylko dzięki relacji z Nim. Pomyśl, w jaki sposób możesz pracować dla Królestwa Bożego? Co konkretnie robisz dla zbawienia swojej duszy, jak i innych? Czy jesteś w tym aktywny, tak jak Jezus i apostołowie?

2. Odpoczynek i modlitwa.

Po skończonej pracy przychodzi zwyczajnie czas na odpoczynek, by mieć siły do podejmowania kolejnych trudów i obowiązków w codzienności. Jezus także widział, że Jego uczniowie potrzebują odpocząć. Jednak ten odpoczynek nie miał być tylko leniuchowaniem dla ciała, ale także wyjściem na pustynię, a więc czasem odosobnienia dla nabrania także sił duchowych. Jezus był świadomy, że Jego uczniowie by prowadzić innych do Boga, potrzebowali czegoś więcej niż tylko relaksu ciała. Zastanów się, jak odpoczywasz? Czy jest to tylko odpoczynek ciała, czy starasz się też o odnowienie ducha? Czy w czasie wakacji, urlopu, pamiętasz o relacji z Panem Bogiem i starasz się być z Nim sam na sam, by mógł Cię pokrzepić duchowo?

3. Wrażliwość na potrzeby innych.

W sytuacji z dzisiejszej Ewangelii z odpoczynku właściwie nic nie wyszło. Czasem tak bywa, że potrzeby innych są tak wielkie, że po prostu nie da się wycofać. Tak było w tym wypadku. Jednak Jezus, którego poruszyły wielkie potrzeby i pragnienia ludzi, postanowił z Apostołami dalej nauczać. Nie było szemrania i postawy typu: już dość, należy mi się wolne! Od Ewangelii nie można sobie zrobić wolnego. Kiedy potrzebuje cię drugi człowiek, a ty jesteś w stanie przybliżyć mu i sobie Królestwo Boże, trzeba pozwolić sobie na „nadgodziny” i pozytywne zmęczenie poprzez pracę dla wyższego celu – zbawienia. Jak przyjmujesz sytuacje, kiedy potrzeba, byś zrezygnował ze swoich planów dla dobra innych ludzi? Czy potrafisz myśleć więcej o innych niż o sobie i pozwalasz sobie wtedy na większe zmęczenie dla większego dobra?

Rozmowa końcowa: porozmawiaj z Panem Jezusem jak przyjaciel z przyjacielem o tym, co najbardziej poruszyło cię na tej modlitwie.

Modlitwa: na koniec odmów modlitwę Duszo Chrystusowa.