Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy zaś nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: «Skąd to u Niego? I co to za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce! Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?» I powątpiewali o Nim. A Jezus mówił im: «Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony». I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał. (Mk 6, 1-6)

Na początku modlitwy

Modlitwa przygotowawcza: prosić Pana, Boga naszego, aby wszystkie moje pragnienia, decyzje i czyny były w sposób czysty skierowane ku Jego chwale.

Zaangażowanie wyobraźni: wyobraź sobie miejsce, które nazywasz Swoim domem.

Prośba do tej medytacji: prosić o chęć wprowadzenia Boga do Swojego życia/domu.

1. … towarzyszyli Mu Jego uczniowie.

Czytając fragment o wizycie Jezusa w domu ciśnie się usta, między innymi, pytanie: po co On tam zabrał Swoich uczniów? Mógłby oszczędzić Sobie upokorzenia, a im oglądania Mistrza, który … któremu coś nie wyszło. Coś się nie udało. Który, chyba, musiał coś pokręcić, że tak słabo Go przyjmują. I to jeszcze w Jego rodzinnym mieście!

Jaki jest mój stosunek do porażek? Do nieudanych akcji? Szybko zapomnieć i zrobić , żeby było ładnie, czy wyciągnąć wnioski i korzystać ze swojego doświadczenia na przyszłość?

Jak odpieram krytyczne uwagi na swój temat? Jak traktuję ludzi, którzy przekazują mi złe informacje – z wdzięcznością, czy złością i pretensją?

1. Skąd to u Niego?

Jezus przychodzi do domu, a tu nie ma: HURA! Jest super! Ucieszmy się i skorzystajmy z mądrości, daru zdrowia, radości z niezwykłego gościa.

Zamiast tego: a co? A skąd? A jak? A dlaczego? …?

Działanie Boże trzeba chcieć przyjąć. Trzeba – jak to się mawia w Kościele – być otwartym na Boga. Mieć do Niego zaufanie.

Wiara nie kłóci się z rozumem, ale jeśli rozum jest nastawiony na szukanie negatywu i problemów, to i święty Boże nie pomoże.

Jak – w pierwszym odruchu – mógłbym określić codzienny cud obecności Boga w świecie?

Cudowny/radosny? Wątpliwy? Podejrzany? Niepewny? Jakiś, taki … Jaki?

1. Tylko w […] ojczyźnie, wśród […] krewnych i w […] domu …

Tam, wśród swoich, spodziewamy się najlepszych rzeczy – ciepłego przyjęcia, zrozumienia, wyrozumiałości, cierpliwości, bezpieczeństwa …

Tymczasem Jezus … co On chce udowodnić ? Czemu ma służyć ten pokaz? Czego chce nauczyć Apostołów, do czego przekonać ?

Czy naprawdę zawsze musi być tak źle? A jeśli mnie, w domu, przyjmują tak, jak tego się spodziewam? To co to oznacza? Że ze mną jest coś nie w porządku, czy to raczej Jezus coś źle zrobił?

Co się dzieje, jak wypowiadam swoje zdanie w trakcie rozmowy? Jak reagują moi bliscy?

A może, nie mówię, albo jeszcze nigdy nie wypowiedziałem, swojego zdania? Bo co koledzy pomyślą? Bo rodzice … nie wiadomo jak zareagują.

Na czym zasadza się mój spokój domowy?

Rozmowa końcowa: Porozmawiaj z Jezusem o pragnieniach, jakie zrodziły się w Tobie podczas modlitwy.

Na zakończenie odmów: Ojcze nasz.